W naszych bolesnych doświadczeniach, w cierpieniu, we wszystkich tych trudach naszego codziennego życia, kiedy wydaje nam się, że gorzej już być nie może, bo zawalił nam się właśnie cały świat, spójrzmy w niebo. Nawet wtedy, gdy całe pokryte jest grubymi chmurami. Tam w górze, ponad tą całą szarugą, spłakaną deszczowymi łzami, króluje Król królów i panów Pan. I patrzy na nas Swoimi dobrymi, pełnymi miłości oczami. I mówi do nas: Nie jesteś sam, bo Ja Jestem z tobą, aż do skończenia świata (par. Mt 28, 20).
Dlatego nie lękajmy się i w każdym położeniu dziękujmy, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem nas (par. 1 Tes 5, 18). Nawet wtedy, gdy jest nam źle. Gdy dotyka nas ból, cierpienie. Zwłaszcza wtedy dziękujmy Bogu. Nie pozwólmy, by cokolwiek oddzieliło nas od miłości Bożej (por. Rz 8, 39).
Modlimy się i prosimy Pana Boga o wiele rzeczy, a On obdarza nas Swoimi łaskami. Czasami nawet tego nie zauważamy i zdarza się, że przechodzimy do porządku dziennego, jak gdyby nic się nie stało. Dziękujemy Panu Bogu zwyczajnie za mało. Wierzę, że modlitwa dziękczynna jest modlitwą szczególnie miłą Bogu. W takiej modlitwie człowiek okazuje ogromną wiarę i całkowite oddanie się woli Bożej z wielką, dziecięcą ufnością. A Pan Bóg nie pozostaje obojętny i obsypuje nas Swoimi łaskami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz