Przepraszam, że tak dawno mnie nie było.
Mało jestem przy komput.,
pisanie idzie mi bardzo wolno.
Ostatnio coraz częściej mam trudne chwile,
ciężko znoszę bezsilność, to leżenie w łóżku.
Znajduję sobie różne zajęcia,
ale nie zawsze dają mi one radość.
Nie jestem człowiekiem, któremu wystarcza
telewizor do zapełnienia czasu.
Nie chcę by w moich słowach była tylko gorycz...,
ale niestety czasem tak czuję.
Bardzo chciałabym podjąć jakąś pracę,
w miarę moich możliwości i sił,
by choć trochę pomóc rodzicom.
Wiem, że to jest trudne i może nie do zrealizowania,
ale myślę o tym coraz częściej.
Proszę Boga by dał moim rodzicom i mnie siłę
byśmy pokonywali trudności dnia codziennego.
Serdecznie pozdrawiam tych, którzy czytają te słowa,
wybaczcie mi te smutki, ale najważniejsze jest, że mogę być szczera.
Proszę Was o modlitwę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz